بررسی همبستگی بین عزت نفس با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های بالینی بیمارستان های آموزشی شهرخرم آباد در سال۱۳۹۳

چکیده زمینه و هدف: عزت نفس ساختار اساسی و هسته خود ارزیابی و درک مثبت از خود به عنوان یکی از متغیرهای بالقوه از منابع رضایت شغلی می باشد. رضایت شغلی کارکنان به عنوان یک نگرش شغلی می تواند به ارائه بهتر خدمات بیانجامد. هدف از این پژوهش تعیین همبستگی بین عزت نفس و رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های بالینی بیمارستان های آموزشی شهر خرم آباد در سال 1393 بود. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود که ازدر سال 1393 در شهر خرم آباد انجام شد. تعداد 170 نفر پرستار به روش نمونه گیری در دسترس مورد بررسی قرار گرفتند. گرد آوری داده ها به وسیله پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه رضایت شغلی ویسوکی و کروم انجام شد. پژوهشگر در شیفت های مختلف با مراجعه به بخش های مورد نظر و انتخاب پرستاران ابزار پژوهش را در اختیار آن ها قرار داد تا در محل کار پاسخ دهند و پس از تکمیل داده ها با استفاده از نرم افزارspss 18 آنالیز شدند. یافته ها:  نتایج پژوهش نشان داد که 9/25 درصد پرستاران در طبقه عزت نفس کم، 9/55 درصد در طبقه متوسط و 2/18درصد در طبقه عزت نفس زیاد قرار داشتند. از نظر رضایت شغلی 5/23 درصد در طبقه رضایت شغلی کم، 7/64 درصد متوسط و 8/11درصد در طبقه رضایت شغلی زیاد قرار گرفتند. ضریب همبستگی اسپیرمن بین عزت نفس و رضایت شغلی( 381r=./) و (001/0p=) بود و بین عزت نفس و رضایت شغلی همبستگی مستقیم و مثبتی وجود داشت. ضریب همبستگی اسپیرمن بین سن و سابقه کار با عزت نفس به ترتیب (132/. r=) و (154/. r=) با (086/0p=) و (045/0p=) بود. همبستگی بین عزت نفس با سابقه کار معنی دار بود اما با سن معنی دار نبود. همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن بین سن و سابقه کار با رضایت شغلی به ترتیب ( 278r=. /) و(274/. r=)  با (001/0p=) بود و همبستگی بین سن و سابقه کار با رضایت شغلی معنی دار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت که بین دو متغیر عزت نفس و رضایت شغلی پرستاران همبستگی مستقیم و مثبتی وجود دارد. پیشنهاد می شود توجه به عزت نفس و بکار بردن روش های ارتقاء آن به عنوان راهبردی در افزایش رضایت شغلی پرستاران مد نظر قرار بگیرد.